Η ύπαρξη ανεπαρκούς και μειονεκτικού οστού στην άνω ή/και στην κάτω γνάθο μπορεί να είναι αποτέλεσμα τραυματισμού, ογκοχειρουργικής επέμβασης, ή μακροχρόνιας χρήσης οδοντοστοιχιών. Η βελτίωση τόσο της ποιότητας όσο και της ποσότητας του οστικού υποστρώματος των γνάθων μπορεί να επιτευχθεί είτε με τη λήψη αυτόλογων οστικών μοσχευμάτων (δηλ. από τον ίδιο τον ασθενή) είτε με αλλοπλαστικά (συνθετικά) υποκατάστατα οστού. Επίσης δερματικά μοσχεύματα αλλά και βελτιωτικές τροποποιήσεις των μαλθακών ιστών μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την βελτίωση της αρχιτεκτονικής αλλά και της τοπογραφικής ανατομίας των ενδοστοματικών μαλθακών ιστών (π.χ. εκβάθυνση προστομιακής αύλακας, εδάφους του στόματος κ.λπ.). Με την επανορθωτική προπροσθετική χειρουργική επιτυγχάνεται η δημιουργία ενός σταθερού υπόβαθρου τόσο από πλευράς σκληρών όσο και μαλθακών ενδοστοματικών ιστών, ώστε να διασφαλίζεται το άριστο λειτουργικό αλλά και αισθητικό αποτέλεσμα της όποιας οδοντικής αποκατάστασης με την εφαρμογή τεχνητών οδοντοστοιχιών, που αντανακλάται άμεσα στην επιτέλεση βασικών λειτουργιών όπως είναι η μάσηση και η ομιλία.

Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο υποφέρουν από την απώλεια των δοντιών τους. Τα οδοντικά οστεοενσωματούμενα εμφυτεύματα, ένα είδος τεχνητών οδοντικών ριζών, αποτελούν μία άριστη εναλλακτική λύση, αντικαθιστώντας τα ελλείποντα φυσικά δόντια, εφ’ όσον γίνει η κατάλληλη επιλογή των ασθενών-δεκτών.

Τα οδοντικά εμφυτεύματα κατασκευάζονται από εμβιοϋλικά (π.χ. τιτάνιο) που είναι απολύτως βιοσυμβατά με το ανθρώπινο οστούν αλλά και τους υπολοίπους ιστούς εν γένει. Μικρά διαβλεννογόνια στηρίγματα που συνδέονται με τα εμφυτεύματα, λειτουργούν σαν σταθερά υποστηρίγματα για την κατασκευή τεχνητών δοντιών, είτε με την μορφή ακίνητης προσθετικής αποκατάστασης (π.χ. στεφάνες, γέφυρες κ.λπ.) ή με την μορφή επένθετων ολικών οδοντοστοιχιών. Εργαζόμενος μαζί με τον οδοντίατρο-προσθετολόγο, ο στοματικός και γναθοπροσωπικός χειρουργός τοποθετεί αρχικά τα εμφυτεύματα στις γνάθους, μαζί και με οστικά μοσχεύματα όπου αυτό κρίνεται απαραίτητο, και ακολούθως ο προσθετολόγος προβαίνει στην κατασκευή της προσθετικής αποκατάστασης που εδράζεται πάνω στα εμφυτεύματα. Τα εμφυτεύματα εκτός από την συγκράτηση ενδοστοματικών προθέσεων, μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για την εφαρμογή εξωστοματικών προθέσεων (π.χ. τεχνητή μύτη, αυτιά κ.λπ.), ιδίως σε καρκινοπαθείς αλλά και τραυματολογικούς ασθενείς, όπου προκύπτουν τα αντίστοιχα ελλείμματα, μετά από χειρουργική επέμβαση ή τραυματισμό.